Niebieskim szlakiem do Sobótki

Środa, 21 lipca 2010 · dodano: 21.07.2010 | Komentarze 0

W planach na dzisiaj miałem dojechanie do Sobótki niebieskim szlakiem pieszym, następnie w Ślężańskim Parku Krajobrazowym pomarańczowym rowerowym i powrót do Wrocławia niebieskim rowerowym. Plan powiódł się w 100 procentach! Mimo, że znakomita większość trasy prowadziła drogami asfaltowymi, jechało się naprawdę świetnie. Nawet przyznam, że nie wiem czy dałbym radę ujechać dużo więcej w terenie ze względu na uciążliwe błota i wysoką temperaturę.

Poranek był wyjątkowo piękny - czyste niebo, przyjemne, rześkie powietrze i powoli wschodzące słońce:

Poranek w Smolcu © malaugrim

O tak wczesnej porze można zobaczyć wiele sarenek, lisów oraz zająców. Temu ostatniemu udało mi się nawet zrobić zdjęcie w Sadkowie:

Zając w Sadkowie © malaugrim

Poranek wyjątkowo spokojny, nawet autostrada wydaje się spokojniejsza niż zwykle:

Autostrada A4 © malaugrim

Niebieski szlak prowadzi przez Krobielowice, gdzie zobaczyć można ładną, zabytkową bramę prowadzącą do pałacu:

Zabytkowa brama w Krobielowicach © malaugrim

Dalej szlak wchodzi w przepiękny las, w którym niestety było mnóstwo błota. Niestety przejażdżka przez ten las skończyła się dla mnie solidną kąpielą, kiedy to przewróciłem się prosto w ogromną kałużę błota :-\ Dalej jak na złość okazało się, że ścieżka wychodząca z lasu jest dość mocno zarośnięta:

Zarośnięta ścieżka © malaugrim

Na szczęście okazała się w miarę przejezdna, ale po wyjechaniu na asfalt byłem całkiem zmęczony. Za Zachowicami, po wjechaniu na Szubieniczną Górę rozpościerał się fajny widok na tamtejszą kopalnię piasku:

Kopalnia piasku między Zachowicami i Siedlakowicami © malaugrim

Kawałek dalej moim oczom wreszcie ukazał się masyw Ślęży:

Ślężański Park Krajobrazowy © malaugrim

Nim się spostrzegłem, znalazłem się w Rogowie Sobóckim i następnie w Sobótce. Tam czekał mnie ciężki podjazd do Przełęczy pod Wieżycą. Po drodze zrobiłem dwie fotki, które były tak naprawdę pretekstem żeby się zatrzymać i złapać oddech :-)

Rzeźba "Mnich" na zboczu Wieżycy © malaugrim

Widoki po drodze na Przełęcz pod Wieżycą © malaugrim

Z przełęczy pojechałem pomarańczowym szlakiem rowerowym. Temperatura już zaczęła dawać o sobie znać i bardzo szybko zacząłem się męczyć. Ale na szczęście po powrocie na przełęcz czekał mnie długi i przyjemny zjazd :-) Na tyle przyjemny, że nie chciało mi się zatrzymywać, by kupić picie, mimo iż moje zapasy już się skończyły. Jak się potem okazało, był to poważny błąd. Myślałem, że w mijanych po drodze wsiach znajdę jakiś sklep. Niestety, w Kunowie nie było, a w Rękowie i Solnej sklepy były zamknięte. Dopiero w Wierzbicach udało mi się kupić picie, ale to cud, że w ogóle udało mi się tam dojechać. Nigdy więcej nie dopuszczę do takiej sytuacji, a tym bardziej w taki gorąc. Jak dorwałem się do picia, to ciurkiem wypiłem 2 litry :-)

W drodze powrotnej jeszcze cyknąłem fotkę Ślęży:

Ślężański Park Krajobrazowy © malaugrim

Pokaż trasę GPS

"Niekończące się pola"

Sobota, 19 września 2009 · dodano: 19.10.2009 | Komentarze 0

Piękna, wrześniowa pogoda - około 22 st. W sam raz - nie za gorąco, nie za chłodno. Zapowiadali co prawda dość silne wiatry, jednak myśl, że może to być ostatnia wycieczka w tak pięknej pogodzie, nie pozwoliła mi zrezygnować. Cel na dzisiejszą wyprawę - dojazd do Malczyc przez Lutynię, Wojczyce i Środę Śląską oraz powrót szlakiem Odry (niebieski szlak). Oczywiście, chyba już tradycyjnie w tym sezonie, z moich planów niewiele wyszło :-/ W sumie nie ubolewam nad tym, ponieważ wycieczka okazała się jak najbardziej udana. Planowo, z Lutyni miałem jechać polną drogą prosto do Wojczyc, do Lasu Juszczyńskiego i dalej szosą do Środy Śląskiej i Malczyc. Niestety polna droga za Lutynią (oznaczona na mapie jako gruntowa), w pewnym momencie zrobiła się kompletnie nieprzejezdna, co pokrzyżowało moje plany. Miałem do wyboru - kierować się na drogę krajową nr 94, lub zrobić objazd przez Radakowice, Karczyce, Rakoszyce i Kryniczno. Oczywiście wybrałem drugą opcję. Na którymś postoju przeglądając mapę zauważyłem dość spory las pod Chwalimierzem i oczywiście nie oparłem się pokusie :-) I tak oto wjechałem na zielony szlak pieszy (łączący się później z rowerowym czerwonym), który przez przepiękne pola, lasy i zagajniki, prowadził do Malczyc. W Malczycach nie mogłem znaleźć niebieskiego szlaku. Jadąc piaszczystą dróżką (i myśląc, że jest to właśnie niebieski szlak), wyjechałem z powrotem na główną drogę i postanowiłem wjechać na szlak Odry w Rzeczycy. Z kolei dojechawszy do tej wsi, złapał mnie dość poważny kryzys. Dość silny wiatr naprawdę dał mi w kość. Do domu miałem jeszcze kawał drogi, więc postanowiłem wracać asfaltem przez Brodno, Kobylniki, Miękinię, Mrozów, itd... I tak oto pobiłem swój poprzedni rekord sprzed wielu lat (100 km), kiedy jeszcze nie prowadziłem statystyk:-) Wycieczka była naprawdę wspaniała, przez większość trasy towarzyszyły mi wielkie, rozciągające się pola (stąd zresztą tytuł wycieczki). Szkoda tylko, że zmuszony byłem ominąć szlak Odry, ale może w przyszłym sezonie...